Z pomocą życia glebowego rośliny mogą budować zdrową i naturalną odporność na choroby i ataki.
Możemy rozróżnić bakterie na złe i dobre bakterie zwane Rhizobacteria.
Rhizobacteria można ponownie podzielić na 3 grupy.
- Bakterie wiążące azot.
- Bakterie uwalniające fosforany.
- Bakterie wytwarzające hormony.
Korzenie wydzielają cukry, a te przyciągają bakterie. Ważne jest, aby Rhizobacteria przeważały nad złymi bakteriami, aby zapobiec chorobom i zapewnić roślinie dostęp do pożywienia. Najprostszym sposobem jest po prostu podawanie bakterii co tydzień. Inną zaletą Rhizobacteria w okolicach korzeni jest to, że mogą one na miejscu skorygować nieprawidłowe pH do prawidłowego.
Marchew może wypełnić tylko maksymalnie 10% doniczki, więcej się po prostu nie da. Możemy jednak znacznie zwiększyć pojemność tych marchewek za pomocą grzybów marchewkowych (tzw. demikoryza lub grzyby trichoderma).
Trichoderma
Ponieważ nici grzybów, czyli hyphae, wyrastają wiele metrów od korzeni i są mikroskopijnie cienkie, docierają tam, gdzie korzenie nigdy nie dotrą. Dzięki temu system korzeniowy roślin jest setki razy większy niż u roślin, które muszą sobie radzić bez tych nici grzybowych, a wszystko to w zamian za odrobinę cukru. Nici grzybów wydzielają również część tego cukru, którego same nie używają, wokół nici, co z kolei przyciąga obecne w nich Rhizobacteria. Ponieważ Rhizobacteria są obecne wokół wici grzybowych, co z kolei sprzyja pobieraniu substancji odżywczych, gleba otrzymuje również właściwe pH.
Jednak preparat bakteryjny nie może być przechowywany w formie płynnej przez dłuższy czas, ponieważ bakterie potrzebują cukrów, aby przeżyć. Bez cukrów bakterie żyją tylko przez 3 dni. Z cukrami, płynny preparat w krótkim czasie rozszerzyłby się (bakterie dzielą się), a butelka może nawet wybuchnąć. Gdy cukry się skończą, bakterie giną. Dlatego też płynny preparat bakteryjny lub enzymatyczny jest rzadko spotykany w ogrodach i rolnictwie (lub jest podrabiany).
